“Riverside Jazz” wordt elke zondagmiddag uitgezonden via BR6, van 15:00 tot 17:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 15:00 – 16:00
Deel 2: 16:00 – 17:00
Jazz liefhebbers met een sterke fantasie kan het zó over komen. plotseling schalt de gedroomde plaat glashelder door de kamer. alsof er een geaborteerd kind voor je staat, klaar om in de armen gesloten te worden. platen die er hadden moeten zijn, het aantal is eindeloos. iedere jazzo heeft wel een gedroomde combinatie die eigenlijk had moeten worden vastgelegd. maar ja – dood, ziekte, krankzinnigheid, botte bureaucraten, sluwe producers of kwaaie echtgenoten. het bleef vaak bij een droom.
———————————————— tekst: Coen de jonge uit het boekje ‘de koffer van benedetti’)
Cal Tjader-Stan Getz Sextet
1. I’ve Grown Accustomed to Her Face 3:59
—(Frederick Loewe – 1956)
2. For All We Know 5:45
—(J. Fred Coots – 1934)
Cal Tjader (1926-1982) vibrafoon
Stan Getz (1927-1991) tenor-saxofoon
Vince Guaraldi (1928-1976) piano
Eddie Duran (1925-2010) gitaar
Scott LaFaro (1936-1961) contra-bas
Billy Higgins (1936-2001) drums
LP: Cal Tjader-Stan Getz Sextet-uitgebracht in’58
Sessie: 8 februari 1958 voor Fantasy Records
Locatie: Blackhawk Club in San Francisco, Californie
In 1958 voegden vibrafonist Cal Tjader en tenorsaxofonist Stan Getz zich samen in de nachtclub The Black Hawk in San Francisco om een selectie fijne jazzstandaarden op te nemen. Stan Getz en Cal Tjader deelde samen hun enthousiasme voor Latijnse en Afro-Cubaanse klanken wat ook op dit album te horen is. Getz en Tjader kenden elkaar al een aantal jaren, maar door verschillende schema’s en tourverplichtingen lukte het pas in februari 1958 om samen wat opnames te doen, de hele sessie duurde drie uur.
The Four Brothers….Al – Herb – Zoot – Serge
1. Four and One More 4:03 (Gerry Mulligan)
2. So Blue 3:23 (Al Cohn)
Al Cohn (1925-1988) tenor-saxofoon
Herb Steward (1926-2003) tenor-saxofoon
Zoot Sims (1925-1985) tenor-saxofoon
Serge Chaloff (1923-1957) baritone-saxofoon
Elliott Lawrence (1925-2021) piano en arrangeur
Burgher Jones (1924-2000) contra-bas
Don Lamond (1920-2003) drums
LP: Together Again
uitgebracht in 1957
Sessie: 11 februari 1957
voor Vik Records.
Producer: Bob Rollontz.
Opnames in New York City, NY.
in de Concertzaal Webster Hall
119-125 East 11th Street
East Village of Manhattan
Het album Together Again is een voortreffelijk album van 4 doorgewinterde swingers, ze klinken hierop samen als één, maar gingen ook rustig hun gang als ze alleen speelde. De nadruk op gemengde harmonieën en samenspelende Lester Young-achtige saxofoons zou een paar jaar later de basis worden voor schitterende West-Coast jazz.
Johnny Griffin
1. The Congregation 6:47 (Johnny Griffin)
2. Latin Quarter 6:28 (John Jenkins)
Johnny Griffin (1928-2008) tenor-saxofoon
Sonny Clark (1931-1963) piano
Paul Chambers (1935-1969) contra-bas
Kenny Dennis (1930) drums
LP: The Congregation – uitgebracht maart 1958.
Sessie: 23 oktober 1957 voor Blue-Note Records.
Producer: Alfred Lion – Engineer: Rudy van Gelder.
Studio: Rudy van Gelder Studio, Hackensack, New Jersey.
Tekening cover: Andy Warhol in opdracht van Reid Miles grafisch ontwerper voor het platenlabel Blue Note.
The Congregation is een album van de Amerikaanse tenor- saxofonist Johnny Griffin, opgenomen in 1957 en uitgebracht op het Blue Note-label. Het was zijn laatste opname voor het label. De hoes tekening is van Andy Warhol (1928-1987) uit zijn begin periode het kunstenaarsschap.
Mal Waldron
1. Duquilty 4:05 (Mal Waldron)
2. Thirteen 4:44 (Mal Waldron)
Mal Waldron (1925-2002) piano
Eric Dolphy (1928-1964) alt-saxofoon
Booker Ervin (1930-1970) tenor-saxofoon
Ron Carter (1937) cello
Joe Benjamin (1919-1974) contra-bas
Charlie Persip (1929-2020) drums
LP: The Quest – uitgebracht juli 1962.
Sessie: 27 juni 1961 voor New Jazz/ Prestige.
Producer: Esmond Edwards – Engineer: Rudy van Gelder.
Studio: Rudy van Gelder, Englewood Cliffs, New Jersey.
The Quest is een album van de Amerikaanse jazzpianist Mal Waldron dat in juli 1962 door The New Jazz werd uitgebracht. Het werd in juni 1961 opgenomen met Eric Dolphy en Booker Ervin. Het album lijkt me voor zover ik Mal Waldron ken een treffende metafoor te zijn voor zijn speelstijl.
Een kalme, haast mystieke manier van piano-spelen: de rust en beheerst heid zelve en dat lijkt hij ook over te brengen op uit stekende sectie.
Bill Evans & Stan Getz
1. Stan’s Blues 5:49 (Gigi Gryce – 1966)
2. Grandfather’s Waltz 8:05 (Lasse Färnlöf – 1964)
Stan Getz (1927-1991) tenor-saxofoon
Bill Evans (1929-1980) piano
Eddie Gómez (1944) contra-bas
Marty Morell (1944) drums
LP: But Beautiful – uitgebracht in 1996.
Sessie: 9 aug. 1974 uitgebracht door Milestone Rec.
Producer: Helen Keane.
“Live” opgenomen 9 augustus Singer Concertzaal, Laren.
Twee jazzgiganten een de sax en de ander piano, daar zijn er veel van maar met Bill Evans en Stan Getz heb je wel wat in huis. En dat gebeurde op 9 augustus 1974 in de Concertzaal Singer in Laren. Op het eerste nummer “Stan’s Blues” speelt Bill Evans heel even mee, hij was geirriteerd omdat hij uit de losse pols moest spelen van Stan Getz en verdomde hij en liet uit protest de klavieren op dat moment met rust.
deel twee riverside jazz
Al Cohn en Zoot Sims beide bespelers van de saxofoon was een geweldige team namen samen ongeveer tien albums op. Ontmoette elkaar in 1948 toen zij samen speelde in het orkest van Woody Herman. en werden hele goede vrienden. Al en Zoot worden beschouwd als de succesrijkste volgelingen van de saxofoon stijl van Lester Young (1909-1959).
1. Mediolistic 3:29 (Osie Johnson)
2. Crimea River 3:07 (Ralph Burns)
3. A New Moan 3:51 (Manny Album)
4. A Moment’s Notice 3:18 (Ernie Wilkens)
5. My Blues 3:11 (Al Cohn)
6. Sandy’s Swing 3:23 (Milt Gold)
Al Cohn (1925-1988) tenorsaxofoon
Zoot Sims (1925-1985) tenor-saxofoon
Dick Sherman (1927-????) trompet
Dave McKenna (1930-2008) piano
Milt Hinton (1910-2000) contra-bas
Osie Johnson (1923-1966) drums
LP: From A to…Z – uitgebracht in 1957.
Sessie: 23-24 jan. 1956 voor RCA-Victor Records.
Producer & enginering: Ed Michel.
Studio: Webster Hall, New York City.
Lou Levy Quartet
1. Tune-Up 3:48 (Miles Davis)
2. Without You 3:54 (Osvaldo Farrés – Ray Gilbert)
Lou Levy (1928-2001) piano
Lary Bunker (1928-2005) vibrafoon
Leroy Vinnegar (1928-1999) bas
Stanley Levey (1926-2005) drums
LP: Jazz in Four Colors – uitgebracht in 1956.
Sessie: 31 maart en 2 april 1956 voor RCA-Victor.
Producer: Shorty Rogers.
Studio: ergens in Los Angeles CA.
Zoot Sims Quartet
1. Night and Day 2:57 (Cole Porter – 1932)
2. Tenorly 2:46 (John ‘Zoot’ Sims)
Zoot Sims (1925-1985) tenorsaxofoon
Gerry Wiggins (1922-2008) piano
Pierre Michelot (1928-2005) bas
Kenny Clarke (1914-1985) drums
LP: Goes to Town Volume 14 – uitgebracht in 1954.
Uit de serie: Jazz Time in Paris.
Sessie: 16 juni 1950 voor Vogue Productions.
Producer: niet vermeld.
Studio: ergens in Paris, Frankrijk.
Wolfgang Lackerschmid & Chet Baker
1. Blue Bossa 3:43 (Kenny Dorham – 1963)
2. Five Years Ago 3:43 (Wolfgang Lakerschmid)
Wolgang Lakerschmid (1956) vibrafoon – percussion
Chet Baker (1929-1988) Trompet
LP: Ballads for Two – uitgebracht in 1979.
Sessie: 8-9 jan. 1979 voor Sandra Music Productions.
Producer: Sascha Esk – Engineer: Christoph Wertz.
Studio: Tonstudio Zuckerfabrik, Stuttgart, Duitsland.
De plaat Ballads for Two had een oplage van 500 stuks alleen uitgebracht in Duitsland. De duitser Wolfgang Lackerschmid vibrafonist vroeg aan Chet Baker om naar Stuttgart te komen om samen met hem een album op te nemen voor zijn label Sandra Music Productions, alleen met Chet verder geen medewerkers, het werd een album met alleen hoogtepunten.
Grant Green
1. Born to Be Blue 4:53
—(Robert Wells – 1946)
2. Someday My Prince Will Come 6:26
—(Frank Churchill – 1937)
Grant Green (1935-1979) gitaar
Ike Quebec (1918-1963) tenor-saxofoon
Sonny Clark (1931-1963) piano
Sam Jones (1924-1981) contra-bas
Louis Hayes (1937) drums
LP: Born to Be Blue – uitgebracht in 1985.
Sessie: 1 maart 1962 voor Blue Note Records.
Producer: Alfred Lion – Engineer: Rudy van Gelder.
Studio: Rudy van Gelder, Englewood Cliffs, New Jersey.
Het album ‘Born to Be Blue’ opgenomen in 1962 van gitarist Grant Green met daarop tenorist Ike Quebec wordt vaak gezien als het zusteralbum van de klassieker ‘Blue and sentimental’ van Ike Quebec die slechts 3 maanden eerder werd opgenomen voor Blue-Note. Blue-Note baas Alfred Lion bracht dit album niet uit tijdens zijn leven, hij was bang dat er teveel gitaarplaten werden uitgebracht van Grant Green zes in 1961 en ook zes in 1962 een beetje teveel van het goede, het opnames bleven op de plank liggen tot 1985 toen werd het alsnog uitgebracht.