“D-Records Shuffle” wordt elke zondagmiddag uitgezonden via BR6, van 15:00 tot 17:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 15:00 – 16:00
Deel 2: 16:00 – 17:00
muziek is een collage van geluid en beweging
maar ook liefhebben en dat bevestigen
Kari Bremnes (1956)
1. Egentlig En Danser 3:52 (Kari Bremnes)
2. Gle Dæ Ly 3:53 (Kari bremnes)
CD: Ly – uitgebracht in 2009
Bengt E.Hansen: keyboards – Hallgrim Bratberg: gitaar
Sondre Meisfjord: bas-gitaar – Helhe Norbakken: drums
Kari Bremnes komt uit Noorwegen om precies te zijn van de eilanden groep De Lofotten, zij is een geweldige artiest die al haar liedjes zelf schrijft. Alles is tot de puntjes perfect. Heerlijk om naar te luisteren, en geen belemmering met de gebruikte Noorse taal, dit verveelt geen moment.
J.J.Cale (1939-2013)
1. Low Down 2:40 (John Weldon Cale)
2. Miss Ol’ St. Louie 2:27 (John Weldon Cale)
CD: Guitar Man – uitgebracht in 1996
Het belangrijkste kenmerk van de nummers van de Amerikaanse zanger en songschrijver J.J. Cale was zijn ‘ontspannen’-stijl. Zijn muziek was een mengeling van blues, country, jazz, rockabilly en wat softe rock-‘n-roll.
Serge Reggiani (1922-2004)
1. Hotel des Voyageurs 3:34 (Jean-Loupe Dabadie – Jacques Datin)
2. La Maison Qui n’Existe Plus 2:31 (Eddy Marnay – Raymond Bernard)
LP: Serge Reggiani – uitgebracht in 1973
Serge Reggiani & Barbara
In de jaren zestig – hij was toen al over de veertig – werd hij door de zangeres Barbara ontdekt als chansonnier. Met zijn schitterende timbre zong hij op onnavolgbare wijze prachtige chansons op zijn vele albums.
Hank Mobley (1930-1986)
‘Hello Young Lovers’ 8:04 (Richard Rodgers)
LP: Another Workout – uitgebracht in 1961
Hank Mobley: tenor-saxofoon – Wynton Kelly: piano
Paul Chambers: contra-bas – ‘Philly’ Joe Jones: drums
De jazz kent vele figuren die misschien niet tot de grootsten behoren, maar wel een individuele studie waard zijn. Tenorsaxofonist Hank Mobley had een klein, gepassioneerd publiek dat zich niets aantrekt van het feit dat de grote Miles Davis, toen hij begin ’60 jaren in het Miles davis Quintet speelde, concludeerde dat hij geen goede vervanger was voor grote John Coltrane. Maar zijn fans bewonderen Mobley’s soepele ritme, zijn voorliefde voor lange melodische frasen, zijn aangeboren gevoel voor de blues en zijn mooie toon. Hank Mobley kreeg op ten duur veel last tijdens het spelen van z’n longen uiteindelijk stierf hij in 1986 aan een longontstekeing 56 jaar.
Ozark Henry (Piet Goddaer (1970)
‘La Donna É Mobile’ 5:44 (Piet Goddaer)
CD: The Sailor Not the Sea – uitgebracht in 2004
Piet Goddaer, beter bekend onder zijn artiestennaam Ozark Henry is een Belgisch zanger, songwriter, platenproducer en arrangeur. Hij behaalde zijn grootste succes tussen 2001 en 2007.
Billie Holiday (1915-1959)
1. Baby Won’t You Please Come Home 3:03
tekst: Charles Warfield – muziek: Clarence Williams
2. I’ll Never Smile Again 3:24 (Ruth Lowe)
LP: Last Recordings – uitgebracht in 1959
Opnames: maart 1959 voor MGM Records
Billie Holiday’s laatste studio-album werd opgenomen vier maanden voor haar dood in 1959, met weelderige steun van Ray Ellis en zijn orkest werd het uitgebracht gewoon als Billie Holiday, maar gezien haar door later als The Last Recordings.
Derek & Vis
1. Cry Rivers 3:50 (Dirk Dhaenens en Yves Meerschaert)
2. I Know 4:20 (Dirk Dhaenens en Yves Meerschaert)
CD: Makin’ Waters – uitgebracht in 2000
De Belgen Dirk Dhaenens en Yves Meerschaert traden samen op onder de naam Derk & Vis in de periode tussen 1995 en 2005. Dirk bespeelt de gitaar bas, harmonica en Yves is de toetsenist.
Tim Buckley (1947-1975)
I Had a Talk with My Woman 6:01 (Tim Buckley)
LP: Lorca – uitgebracht in 1970
Tim Buckley: zang – 12 string-gitaar – Lee Underwood: solo-gitaar
Carter C.C. Collins: congas – John Balkin: contra-bas
Vijf lange, intense meditaties waarin zanger Tim Buckley de stem verheft tot het belangrijkste instrument van de band.Het geheel is uiterst los gearrangeerd voor zijn vijfde album uit 1970 en de muzikanten krijgen hierop veel vrijheid.Je zou het ‘free-folk’ kunnen noemen
The Louvin Brothers
1. Kentucky 2:36 (Karl Davis)
2. I’ll Be All Smiles Tonight 3:13 (Alvin Pleasant Carter)
LP: Tragic Songs of Life – uitgebracht oktober 1956
Charlie Louvin (1927-2011) zang – gitaar
Ira Louvin (1924-1965) zang – mandolien
Paul Yandell (1935-2011) gitaar
Je hoeft niet gek, moordzuchtig, dronken, bezeten, eenzaam, chagrijnig of depressief te zijn om country te zingen…..maar het helpt wel. Ira Louvin was het niet allemaal, maar hij kwam in de buurt. Charlie en Ira Louvin pasten keurig in de countrytraditie van twee broers die closeharmony zongen. Ze volgden in de voetstappen van The Delmore Brothers en dienden als een vroeg model voor The Everly Brothers.
The Beatles
1. Devil in my Heart 2:20 (Richard Drapkin)
2. You Really Gotta Gotta Hold on Me 2:56 (Smokey Robinson)
3. Roll Over Beethoven 2:40 (Chuck Berry)
LP: With The Beatles – uitgebracht in 1963
Het album ‘With the Beatles’, de eerste miljoenenklapper van een Britse band, verankerde The Beatles aan de top van de Britse hitparades. Het album, dat gedurende zes dagen tussen juli en oktober 1963 werd opgenomen brengt hun noordelijke soul geluid luid en duidelijk naar voren. In de verzameling livefavorieten plus haastig geschreven nummers ontbraken singles, wat toen ongebruikelijk was; dit toont aan hoeveel vertrouwen EMI (uitgeverij) erin had.
Fred Neil (1936-2001)
1. I’ve Got a Secret 4:32 (Fred Neil)
2. Ba-De-Da 3:34 (Fred Neil) *
LP: Fred Neil – uitgebracht in 1966
Fred Neil: zang – gitaar – Pete Childs: elektrische gitaar
Alan Wilson: mondharmonica *
Ondanks de korte loopbaan was singer-song writer Fred Neil een sleutel figuur in de overgang van folk naar folkrock. Hij maakte een onvergetelijke indruk met zijn debuut album Bleecker & McDougal met John Sebastian (The Lovin’ Spoonful) op mondharmonica. Nadat hij, tot woede van de puristen, akoestische en elektrische instrumenten door elkaar had gebruikt, bracht Fred Neil een baanbrekende album uit zijn tweede met de daarop horende samenvoeging van folk, rock en jazz met alternatieve songs en zijn lage honingzoete croonen.
Van Morrison in het midden
Them
1. Gloria 2:38 (Van Morrison) 1964 B-side
2. Here Comes the Night 2:48 (Bert Berns) – 1964 A-side
3. One More Time 2:49 (Van Morrison) – 1965 A-side
De eerste line-up van Them 1963
De eerste drie singles van de beroemde mysterieuze groep uit Ierland Them. Van Morrison was de zanger die er na drie jaar de brui er aan gaf en vertrok naar Amerika. Wie meespeelde op de twee lang speeplaten en een aantal singles, niemand die het weet alleen Morrison maar die zwijgt hier over, waarschijnlijk studiomuzikanten waaronder Jimmy Page van de latere Led Zeppelin, maar ook dit is gissen, wat wel waar is dat de muziek van Them heel goed werd uitgevoerd, zoals een sixties band dat meestal deed.
Tom Ovans
1. Nine Below Zero 3:41 (Tom Ovans)
2. The Real Bono 4:21 (Tom Ovans)
CD: Tales from the Underground – uitgebracht in 1995
Tom Ovans zou eigenlijk alleen maar langzame nummers moeten schrijvern Daarin is hij voortreffelijk, niet alleen in het schrijven, hij weet ze ook overtuigend te brengen. Alleen al door zijn stem krijgen de liedjes scherpte, hij zingt hoog en schor tegelijk. Op het prachtige nummers zoals ‘Nine Below Zero’ en ‘The Real Bono’ valt Tom Ovans te rangschikken tussen Bob Dylan en de Nederlandse singer-song writer Hans Theessink
Nina Simone (1933-2003)
1. Introduction to “Blues for Mama” 0:41
2. Blues for Mama 4:45 (Nina Simone – Abbey Lincoln)
3. You’ve Got to Learn 7:02 (Charles Aznavour – Marcel Stellman)
CD: You’ve Got to Learn – uitgebracht – 2023
“Live” opgenomen op het Newport Jazz Festival, 2 juli 1966
Nina Simone: zang & piano – Rudy Stevenson: gitaar
Lisle Atkinson: contra-bas – Bobby Hamilton: drums
De op podia altijd grillige Simone is op deze CD in topvorm. Dat onder-koelde in haar voordracht houdt ze het hele concert vol. De inleiding van het nummer Blues for Mama is adembemend. Er zit zoveel woede in de zangeres. Dit was een historich concert.