“D-Records Shuffle” wordt elke zondagmiddag uitgezonden via BR6, van 15:00 tot 17:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 15:00 – 16:00
Deel 2: 16:00 – 17:00
muziek is een collage van geluid en beweging
maar ook liefhebben en dat bevestigen.
Mick Abrahams
1. Driftin’ Blues 3:08 (Robert Johnson)
2. Black Night is Falling 5:10 (John Lee Hooker)
CD: Leaving Home Blues – uitgebracht in 2005
‘Live’ opnames in Harlow een klein plaatje boven London in de
———-Bishop’s Stortford Blues Club op 24th november 2003
Mick Abrahams was de toenmalige gitarist
van Jethro Tull, verliet de band na het
debuut-album ‘This Was’. Hij was een
echte blues purist die zijn eigen weg gaat,
hij timmerde overigens niet veel aan de
weg, maar trad alleen in de anonimiteit op
in allerlei kleine clubs en dan vooral op
het platteland van Engeland.
Mick Abrahams (1943) zang en gitaar
John Gordon: bas-gitaar
Graham Walker: drums
Jethro Tull
1. It’s Breaking Me Up 5:04 (Ian Anderson)
2. Beggar’s Farm 4:19 (Ian Anderson – Mick Abrahams)
LP: This Was – uitgebracht in 1968
Ian Anderson (1947) zang – fluit – harmonica – Mick Abrahams (1943) gitaar
Glenn Cornick (1947-2014) bas-gtaar – Clive Bunker (1946) drums
Jethro Tull was aanvankelijk een vreemd soort bluesband, gitarist Mick Abrahams wilde de blues bespelen, maar voorman Ian Anderson had een voorkeur voor een minder bluesgeoriënteerde toekomst, uiteindelijk verliet Abrahams de band na hun debuutalbum ‘This Was’.
Peter Tosh (1944-1987)
Johnny B.Goode 3:59 (Chuck Berry)
LP: Mama Africa – uitgebracht 1983)
Voor de echte liefhebbers van de reggae is het album ‘Mama Africa’ van zanger Peter Tosh een aanrader weliswaar al uitgebracht in 1983. het bekendste nummer is ‘Johnny B. Goode’ geschreven door Chuck Berry. Vier jaar na dit album is Peter Tosh doodgeschoten voor zijn eigen huis, waarschijnlijk was Tosh betrokken bij een criminele afrekening.
Burning Spear (1945)
African Postman 4:23 (Winston Rodney)
LP: Hail H.I.M. – uitgebracht in 1980
Burning Spear oftewel Winston Rodney, wordt evenals Bob Marley en Peter Tosh aan de Jamaïcaanse noordkust in St. Ann geboren. Hij ontleent zijn artiestennaam Burning Spear aan een oud Keniaans staatshoofd Jomo Kenyatta. Hij bracht maar een beperkt aantal albums uit, trad weinig op en raakte in de vergetelheid maakte geen gebruik om goed door te breken toen Bob Marley overleed in 1981. Maar toch was Burning Spear een grote in de reggaemuziek.
UB 40
1. Adella 3:19 (de groep UB 40)
2. Food for Thought 4:00 (de groep UB 40)
3. Twenty-Five Precent 3:28 (de groep UB 40 )
LP: Signing Off – uitgebracht in 1980
Door alle slaapverwekkende ellende die je de afgelopen decennia over ons hebben uitgestort is het misschien moeilijk voor te stellen, maar toen deze debuutplaat van UB40 in 1980 uitkwam was het een tegendraads en alternatief bandje. En als ik hem nu weer draai is het eigenlijk helemáál niet moeilijk voorstelbaar, want Signing off is nog steeds een geweldige plaat, ook als reggae je verder vrij koud laat (zoals voor mij geldt). Sterke composities, bevlogen teksten, mooi melancholieke zang afgewisseld met een saxofoon die klinkt zoals een saxofoon zou moeten klinken. Kortom, na 43 jaar ben ik hier nog steeds niet op uitgeluisterd.
David Olney (1948-2020)
Nineteen-seventeen 5:20 (David Olney)
CD: Though A Glass Darkly – uitgebracht in 1999
Van het album Through A Glass Darkly van zanger David Olney uitgekomen in 1999 staat een aangrijpend lied over 1917 de eerste wereldoorlog. Een prostituee ontvangt voor een nacht een soldaat.
Wat zocht die jonge soldaat in 1917 in het boudoir van de prostituee? Wat was dat dat ze hem gaf? Laten we niet overhaast conclusies trekken; in tijden van oorlog worden alle grenzen op brute wijze verlegd – zowel de fysieke als die van morele daden en oordelen.
Het lijkt erop dat hij zich gewoon weer levend wilde voelen voordat hij terugkeerde naar het rijk van de dood, om te overleven, al was het maar nog een nacht, om te vergeten, al was het maar voor een paar uur, wanhopig vast te houden aan de enige overblijfselen van menselijke aanraking en mededogen die er nog waren.
En ja, misschien hield hij zichzelf gewoon voor de gek, maar de tijdelijke veiligheid van haar armen deed zoveel meer dan alle wapens die op het slagveld werden afgevuurd en alle gebeden die onbeantwoord bleven. Die nacht was de oorlog voor hem eventjes voorbij.
The Byrds
1. Goin’ Back 3:26 (Carole King – Gerry Goffin)
2. Natural Harmony 2:19 (Chris Hillman)
3. Draft Morning 2:33 (Roger McGuinn – David Crosby – Chris Hillman)
LP: The Notorious Byrd Brothers – uitgebracht in 1968
Het album The Notorious Byrds Brothers van The Byrds is al sinds het verschijnen mijn uitverkoren elpee. Dat heeft niets te maken met enig conservatisme van mijn kan, maar met de kwaliteit van de muziek op deze plaat. Muziek die ver op haar tijd vooruit was, muziek die alle genres samenvatte en tot een hoger niveau optilde. De plaat had net zo goed vandaag kunnen verschijnen als in 1968. Drie nummers beginnen met het fraaie ‘Goin’ Back’ en dan de totale verdwazing die ‘Natural Harmony’ oproept, met die toffe, subtiele versnellingen en vertragingen in de muziek en de soundscape-achtige effecten. De naadloze overgang naar ‘Draft Morning’, dat uit dezelfde droomwereld komt, is ook zo mooi. The Byrds de parels van de sixties.
Dusty Springfield (1939-1999)
1. Summer is Over 3:41 (Tom Springfield – Clive Westlake)
2. Whishin’ and Hopin’ 2:57 (Hal David – Burt Bacharach)
LP: A Girl Called Dusty – uitgebracht april 1964
Zangeres Dusty Springfield blond, suikerspin, een stem herkenbaar uit duizend, de beste soul-zangeres ooit uit Groot-Brittanië. Zij bracht zooveel lading in een nummer, dat je altijd moet meezingen, zij is ook ongelofelijk sixties en vooral heel Veronica-achtig.
J.J. Cale (1939-2013)
1. Days Go By 3:27 (John Weldon Cale)
2. If I Had a Rocket 3:02 (John Weldon Cale)
CD: Guitar Man – uitgebracht in 1996
Volstrekt individuele muziek zijn de albums van J.J.Cale, de man speelt precies wat hij leuk vindt zonder zich iets van commercie of recensies aan te trekken. Een prachtige eenling, schitterende muziek die nooit verveeld, weinig dingen zijn zeker in het leven, maar de muziek van Cale is een voortdurende troost.
Eva Cassidy (1963-1996)
Songbird 3:45 (Christine Perfect)
CD: Eva by Heart – uitgebracht in 1997
Een van de allermooste uitvoeringen van het nummer ‘Songbird’ gecomponeerd door Cristine Perfect ooit toetsenist bij Fleetwood Mac, is van Eva Cassidy. Zij wist dit na haar dood in 1996 vele harten, inclusief de mijne, hiermee te veroveren.
The Shadows
1. Dance On 2:22 (Ray Adams)
2. All Day 2:34
(Bruce Welch – Hank B. Marvin)
Uitgebracht in 1962
The Shadows
1. Foot Tapper 2:22
(Bruce Welch – Hank B. Marvin)
2. The Breeze and I 2:47
(Ernesto Lecuona)
Uitgebracht 1963
Mijn eerste singles die ik kocht van gespaard geld waren altijd van The Shadows legendarishe instrumentale gitaargroep. Grijs gedraaid, maar vooral gekoesterd ik heb ze nog steeds echte nostalgie van de aller hoogste waarde. The Shadows waren mijn kennismaking met de muziek voor de jeugd begin jaren zestig.
Hank B. Marvin (1941) solo-gitaar – Bruce Welch (1941) ritme-gitaar
Brian Locking (1938-2020) bas-gitaar – Brian Bennett (1940) drums
Tres Chicas
1. Am i Too Blue 4:29 (Lucinda Williams)
2. Foot of the Bed 4:04 (Shawn Barton – Tonya Lamm)
CD: Sweetwater – uitgebracht in 2004
Drie vrouwen maken muziek onder de naam Tres Chicas het drietal heeft als thuisbasis Raleigh, in North Carolina. Begonnen met hun samenwerking in 1999. Lynn Blakey, Caitlin Cary en Tonya Lamm.
Bobby Day (1930-1990)
1. Rockin’ Robin 2:36 (Leon René)
2. Over and Over 2:19 (Robert James Byrd)
Een single uit 1957 van zanger Bobby Day, geboren als Robert James Byrd, was een Amerikaanse rock-‘n-roll-, r&b-zanger, songwriter, multi-instrumentalist en producent, wiens grootste hit Rockin’ Robin meer dan een miljoen keer werd verkocht.
The Flying Burrito Brothers
Wheels 3:04 (Gram Parsons – Chris Hillman)
Juanita 2:28 (Gram Parsons – Chris Hillman)
LP: The Gilded Palace of Sin – uitgebracht in 1969
Gram Parsons (1946-1973) zang-piano-gitaar – Chris Hillman (1944) zang-gitaar
Chris Ethridge (1947-2012) bas-gitaar – Pete Kleinow (1934-2007) steel-gitaar
Gastdrummers: Jon Corneal & Sam Goldstein.
Gram Parsons en Chris Hillman richten na hun vertrek uit The Byrds in de loop van ’68 The Flying Burrito Brothers op, teneinde de country-rock van het baanbrekende album van The Byrds ‘Sweetheart of the Rodeo’ verder uit te werken. Samen met ‘Sneaky Pete’ Kleinow en Chris Ethridge plus een aantal studiomuzikanten wordt hun debuut-album The Gilded Palace of Sin opgenomen, een cruciale plaat in de popgeschiedenis vanwege de unieke samensmelting van country en rock enerzijds en de persoonlijke stijl van Gram Parsons anderzijds.
Rob de Nijs (1942)
Iets van een Wonder 5:07 (Elton John – Bernie Taupin)
—– –van nieuwe tekst voorzien door Belinda Meuldijk
‘Niemand is volmaakt, beloof maar niets,
elke droom die je kwijtraakt, verandert iets’
Dit zijn de eerste woorden die Rob de Nijs zingt op tekst van van Belinda Meuldijk van het nummer Sacrifice van Elton John en zijn vaste tekstschrijver Bernie Taupin uit 1989.
‘En liefde is niet volmaakt, nooit echt volmaakt
liefde is niet volmaakt, maar mateloos mooi’