“D-Records Shuffle” wordt elke zondagmiddag uitgezonden via BR6, van 15:00 tot 17:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 15:00 – 16:00
Deel 2: 16:00 – 17:00
muziek is een collage van geluid en beweging
maar ook liefhebben en dat bevestigen.
Louis Prima (1910-1978)
1. Buona Sera 2:58 (Pete de Rose – Carl Sigman)
2. Oh Marie 2:26 (Eduardo di Capua)
2 singles uit 1956 en ’57 van Louis Prima de “King of the Swing”
‘In the meantime let me tell you that I love you.
Buona sera, signorina, kiss me tonight’.
Dit speelt zich af in Napels en vangt het moment waarop twee geliefden bij maanlicht afscheid van elkaar nemen. Deze droom, deze liefdesverklaring is erg wat hartstochelijker door geworden. Dus: laat de teugels maar vieren, laat het bloed maar gisten, laat de geest opgaan in de roes.
The Motions
1. It’s Gone 2:31 (Robbie van Leeuwen)
2. I’ve Got Misery 3:18 (Robbie van Leeuwen)
1e single Havoc Productions – uitgebracht in 1964
De Haagse The Motions braken door in 1964. Den Haag, Hilversum, Nederland, Europa en nog net niet de wereld. Dat zou pas later komen, met Shocking Blue. Manager Cees van Leeuwen had gezien hoe zijn collega Brian Epstein het had aangepakt met de Beatles. Die had zijn pupillen in het pak gestoken. En zo belandden Robbie van Leeuwen en zijn kompanen op de eerste verdieping van een modewinkel ergens in Den Haag.
Jacques Brel (1929-1978)
1. Isabelle 3:15 (François Rauber – Jacques Brel)
2. Les Vieux 4:07 (Jacques Brel)
EP: “Les Flamandes” – uitgebracht in 1959
Dit jaar is het al weer 45 jaar geleden dat Jacques Brel overleed. Er zijn in die tussen tijd veel zangers en zangeressen geweest die geprobeerd Brel te imiteren of zijn liedjes te coveren. Dit is meestal pijnlijk, want brel valt niet te coveren, laat staan te imiteren. Jacques Brel is de enige zanger wiens zang, voordracht en lichamelijkheid volledig één zijn met de vorm en inhoud van zijn nummers.
Jaap Fisher (1938)
1. Om je Geld 1:50 – 2. Vlinder 1:57 – 3. Cipier 1:45
4. Het Ei 1:50 – 5. Blaren 1:31 – 6. Het Kerkhof 2:07
————-(Tekst en muziek Jaap Fisher)
1e EP uitgebracht in 1961
Studenten Gramofoonplaten Industrie, Postbus 137, Leiden
Het talentenjachtseizoen is geopend. Het land wordt doorkruisd door de jagers, het wild wordt geschoten en vol trots huiswaarts gedragen. Reeds bij voorbaat vindt het jagerslatijn zijn weg naar gretige toehoorders. Of er inderdaad groot wild is geschoten blijkt echter pas bij de consumptie. En dan valt het dikwijls tegen; wat groot wild leek blijkt een glimworm te zijn die na zeer korte tijd uitgeblust is. Het talent van Jaap Fisher werd maar nauwelijks door de Studenten Gramofoonplaten Industrie ontdekt. Reeds jaren zingt hij zijn navrante chansons voor een Leids studentenpubliek. Dit publiek veelal té critisch, heeft geoordeeld: vier jaar lang heeft men gevraagd om Jaap Fisher, vier jaar lang heeft hij me overweldigend succes aan deze vraag voldaan. Dat rechtwaardig een grammofoonplaat in 1961, zijn eerste, die waarlijk geen eendagsvlieg zal worden.
Jacob Herman Frederik
(Jaap) Fisher geboren in
Utrecht, 18 april 1938.
Nam in totaal 25 liedjes
op in de zijn studenten
tijd in Leiden, studeerde
Semitische talen aan de
Leidse universiteit van
1957 tot 1963. Ging aan
het werk en verdween
voorgoed in de anominiteit.
Joan Baez (1941)
1. Railroad Boy 2:26 (Traditional P.D.)
2. Engine 143 3:28 (Traditional P.D.)
LP: Joan Baez Volume 2 – uitgebracht september 1961
Joan Baez Volume Two was het tweede album van folk-zangeres Joan Baez. Uitgebracht in 1961, bevatte het album, net als haar titelloze debuutalbum uit 1960, voornamelijk traditionele folk songs.
Friends of Dean Martinez
1. Nothing at All 4:13 (Bill Elm – Mike Semble)
2. Broken Bell 4:58 (Graham Reynolds)
CD: A Place in the Sun – uitgebracht in 2000
Friends of Dean Martinez is een Amerikaanse instrumentale band. Zij combineren Americana met electronica, ambient, lounge, psychedelica
en dat verweven zij op surfrock geïnspireerde leadgitaren. De band werd opgericht in Tucson, Arizona.
Frank Sinatra (1915-1998)
1. Let Me Try Again 3:27 (Michelle Jourdan – Claude Vasori – vertaling Paul Anka
2. You’re So Right 3:56 (Victoria Pike – Teddy Randazzo – Jimmy Joyce)
LP: Ol’ Blue Eyes is Back – uitgebracht in 1973
Na een periode van afwezigheid kwam Frank Sinatra in oktober 1973 met een het geweldig album op de markt met de toepassende titel Ol’ back Eyes is Back’, met stuk voor stuk mooie songs zoals ‘Let Me Try Again’ en ‘You’re so Right’. Dit was zijn zestigste studio album.
Elvis Presley (1935-1977)
1. In Your Arms 1:55 (Aaron Schroeder – Wally Gold)
2. Give Me the Right 2:38 (Fred Wise – Norman Blagman)
LP: Something for Everybody – uitgebracht juni 1961
Something for Everybody was Elvis Presley’s zesde studio album, hij was goed bij stem met veel sterke nummers.
Ryland Cooder (1947)
1. Great Dream from Heaven (instrumentaal) 1:49 (Joseph Spence)
2. Taxes on the Farmer Feeds Us All 3:49 (John Carson)
LP: Into the Purple Valley – uitgebracht in 1972
Gitarist Ry Cooder kan in mijn ogen niet veel verkeerds doen, speelt geen muziek, hij is muziek. Zijn stem is misschien niet echt spectaculair, maar zijn geluid is natuurlijk wel rootsmuziek uit de hele oude doos, wat hij een nieuw jasje geeft, dat is zijn specialiteit.
Tom Rush (1941)
1. No Regrets 3:51 (Tom Rush)
2. The Circle Game 5:11 (Joni Mitchell)
LP: The Circle Game – uitgebracht in 1968
‘Urge for Going’, ‘Circle Game’ en natuurlijk ‘No Regrets” zijn klassiekers op dit bij tijd&wijle soms erg gevoelig Tom Rush debuut. De hoesfoto is van Linda Eastman (1941-1998), die zoals men weet, al fotograferend een klik met beatle Paul McCartny kreeg in ’67.
Wes Montgomery
1. Too Late Now 4:55 (Alan Jay Lerner)
2. The End of a Love Affair 3:18 (Edward Redding)
LP: A Dynamic New Sound – uitgebracht maart 1959
Wes Montgomery (1923-1968) gitaar
Melvin Rhyne (1936-2013) hammond-orgel – Paul Parker: drums
Jazz-gitarist Wes Montgomery gebruikte nooit een plectrum alles met zijn rechterduim Het contact van zijn duim met de snaren geeft noch de hardheid noch de scherpte van een plectrum. De klank was helder, rond, warm, zijdezacht, vloeiend, bijna gestreeld. Een unieke en magische volheid van klank die niet geïmiteerd kan worden.
Guy Clark (1941-2016)
1. Like a Coat from the Cold 3:16 (Guy Clark)
2. Instant Coffee Blues 3:14 (Guy Clark)
LP: Old No. 1 – uitgebracht in 1975
Het vitale debuutalbum ‘Old No. 1 van singer-songwriter Guy Clark kan met gemak gerekend worden tot het beste van in die jaren zeventig uitgebracht is in het genre country-rock. Hij wordt bijgestaan door een onberispelijke groep muzikanten uit Texas.
H.P. Lovecraft
1. That’s How Much I Love You, Baby 3:56
(George Edwards – Dace Michaels – Tony Cavallari)
2. I’ve Been Wrong Before 2:49 (Randy Newman)
LP: H.P. Lovecraft I – uitgebracht 1967
Het debuut-album van de uit Chicago komende band H.P. Lovecraft is een klassieke psychedelische album die, in dat idioom, de tand des tijds glansrijk doorstaan heeft, op basis van het geweldige spel en muzikale inzicht van de heren H.P.Lovecraft
Moby Grape
1. Ain’t No Use 1:40 (Jerry Miller – Don Stevenson)
2. Someday 2:43 (Jerry Miller – Don Stevenson – Skip Spence)
LP: Moby Grape (debuut) – uitgebracht 1967
Moby Grape de band met de mooiste naam ooit, is een Amerikaanse rockband, opgericht in 1966. De band maakte deel uit van de psychedelische muziekscene van San Francisco. Ze voegde elementen van rock-‘n-roll, folkmuziek, pop, blues en country toe aan het psychedelische geluid van de jaren ’60.
Marilyn Moore
1. Leavin’ Town 3:34 (George Handy – Jack Segal)
2. Is Your Is or Is You Ain’t My Baby 3:24 (Billy Austin – Louis Jordan)
LP: Moody – uitgebracht in 1959
Opnamesessie: februari – maart 1957
Marilyn Moore (1931-1992) zang – Al Cohn (1925-1988) tenor-sax
Don Abney (1923-2000) piano – Barry Gailbraith (1919-1983) gitaar
Milt Hinton (1910-2000) contra-bas – Osie Johnson (1923-1966) drums
Joe Wilder (1922-2014) trompet *
Marilyn Moore was een Amerikaanse jazz-zangeres. Ze zong op de manier van Billie Holiday. Was getrouwd met de bekende saxofonist Al Cohn die ook meespeelt op het album ‘Moody’ toen zij ging scheiden van Al Cohn is er van haar verder niets meer vernomen, het is bij een album gebleven die uitkwam in 1959.