"Uit de Tijd van Toen" afl. 36

Hank B. – Bruce – Jet – Tony

Lang geleden, toen de popmuziek nog een overzichtelijke aangelegenheid was, had het hitgevoelige volkje te kiezen tussen 2 idolen: Cliff (Richard, uit Engeland) en Elvis (Presley, uit de USA). Tussen de beide gigantische kampen aanhangers werden verbitterde gevechten gevoerd via brievenbussen van radioprogramma’s als ‘Tijd voor Teenagers’, en via de fanclub organen; aan deze strijd kwam pas een einde toen er gelijksoortige twisten kwamen over weer geheel andere Goden Van De Zwarte Schijf: de Beatles en de Rolling Stones. En daarna is het allemaal uit de hand gelopen.

Over Elvis wil ik het nu niet hebben, maar wel over Cliff. Of liever over z’n begeleidingsgroep The Shadows, waarvan gitarist Hank B. Marvin tot ver in de jaren zestig als beste gitarist werd gekozen in lezers-polls van muziekkranten. The Shadows introduceerden de metalige, geheel elektrieke, cleane begeleiding in een opstelling die later de standaarduitrusting werd van de snel de hele wereld overspelende explosie van Engelse popgroepen: leadguitar, basguitar, rhythmguitar en drums.

Niet alleen begeleidden The Shadows Cliff Richard werkelijk uit de kunst, ze maakten ook zélf hits – instrumentale werkjes van een nog altijd bizarre schoonheid als ‘Apache’, ‘Man of Mystery’, ‘Kon-Tiki’ en ‘Wonderful Land’. Voorbeelden voor een lichting kort vóór de Beatles c.s. opererende golf semi-instrumentale groepen die, na de Beatles, allemaal hun haar naar voren kamden en close-harmony gingen zingen.