“D-Records Shuffle” wordt elke zondagmiddag uitgezonden via BR6, van 15:00 tot 17:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 15:00 – 16:00
Deel 2: 16:00 – 17:00
muziek is een collage van geluid en beweging
maar ook liefhebben en dat bevestigen
fotograaf Guy Webster
The Rolling Stones
1. What to Do 2:34 (Mick Jagger – Keith Richards)
2. I Am Waiting 3:13 (Mick Jagger – Keith Richards)
LP: Aftermath – uitgebracht in 1966
Het album Aftermath de sound track van swinging London van de Rolling Stones uit 1966 is hun absolute meesterwerk super Brits, niks geen geschreeuw van meneer Jagger, zoals bij Brown Sugar, Tumbling Dice, gewoon popliedjes van het betere werk.
‘Lightnin’ Slim (Otis Verries Hicks 1913-1974)
1. It’s Mighty Crazy 2:36 (Sonny Boy Williamson)
2. Hoo Doo Blues 2:19 (Otis Hicks)
LP: Rooster Blues – uitgebracht in 1960
Otis Verries Hicks, bekend als ‘Lightnin’ Slim, was een Amerikaanse bluesmuzikant uit Louisiana, speelde in een stijl vergelijkbaar met zijn andere Louisiana-blues artiesten. De kenners rangschikte hem als een van de vijf grote bluesmannen van de jaren ’50, samen met Muddy Waters, Little Walter, Howlin’ Wolf en Sonny Boy Williamson.
Dave Bailey Quintet
“Our Miss Brooks” 6:45
(Harold Vick)
LP: Reaching Out
uitgebracht in 1961
Dave Bailey: drums – Frank Haynes: tenor-sax – Grant Green: gitaar
Billy Gardner: piano – Ben Tucker: contra-bas
Neil Young (1945)
1. Vampire Blues 3:57 (Neil Young)
Neil Young: zang & gitaar – Ben Keith: orgel & hand-drum
George Whitsell: gitaar – Tim Drummond: bas-gitaar
Ralph Molina: drums
2. On the Beach 6:57 (Neil Young)
Neil Young: zang & gitaar – Ben Keith: hand-drums
Graham Nash: piano – Tim Drummond: bas-gitaar
Ralph Molina: drums
LP: On the Beach – uitgebracht in 1974
Het album ‘On the Beach’ van Neil Young uit 1974 begeeft zich tussen het verlangen naar het verleden en de onzekerheid over de toekomst en voert zich muzikaal gezien door één van de meest aangrijpende klankpatronen uit Neil’s carrière heen.
The Spencer Davis Group
1. I Washed my Hands in Muddy Water 2:36 (Joe Babcock) *
2. Let Me Down Easy 2:58 (Dee Dee Ford) **
LP: Second Album – uitgebracht in 1966
Pete – Spencer – Muff – Stevie
Spencer Davis (1939-2020) zang * – ritme-gitaar
Stevie Winwood (1948) zang ** – solo-gitaar – orgel – piano
Muff Winwood (1943) bas-gitaar – Pete York (1942) drums
The Second Album is het tweede album van de Britse band de Spencer Davis Group, uitgebracht in 1966. Veel van de nummers waren een licht experimentele mix van beat, folk, jazz en vooral de blues.
Bliss (Deens Collectief)
1. La Mamounia Theme (Cello Solo) 1:48
2. End Titles 5:55
2. Femme du Marroc 3:06 klarinet: Lone Widahl Madsen
(Marc George Andersen – Steffen Aaskoven)
CD: So Many of Us – uitgebracht in 2013
‘So Many Of Us’ is een album dat je meeneemt tot ver buiten de stranden van Ibiza, op een reis naar de Noord-Afrikaanse ziel, de mysteries van het Midden-Oosten, en naar de open ruimtes van de woestijnen en de zeeën. De kalme en prachtige sfeer van Bliss ontvouwt zich in dromerige en vredige atmosferische soundscapes. Bliss is een Deens collectief met muzikanten uit Denemarken, Zweden en West-Afrika.
Jennifer Warnes (1947)
“Joan of Arc” 7:41 (Leonard Cohen)
CD: Famous Blue Raincoat – uitgebracht in 1986
Jennifer Warnes is een Amerikaanse zangeres die in 1970 Leonard Cohen ontmoette, hij vroeg haar om mee tegaan op tournee met hem als achtergrondzangeres, dat was een toernee door Europa. In 1986 bracht zij een album uit met de titel ‘Famous Blue Raincoat’ met songs van Leonard Cohen, op één nummer zingt zij weer samen met hem het fraaie ‘Joan of Arc’
Norfolk & Western
1. Letters Opened in the Bar 2:57 (Adam Selzer)
2. A Marriage Proposal 2:41 (Adam Selzer)
CD: Dusk in Cold Parlours – uitgebracht in 2003
Norfolk & Western, is een band rond zanger/ gitarist Adam Selzer hij maakt met zijn stem een subtiel kleinood, fluisterzacht, intens en persoonlijk. De naam Norfolk & Western komt van een opgeheven spoorlijn in Virginia, maar Adam Selzer neemt zijn muziek gewoon thuis op, in Portland, Oregon, helemaal aan de andere kant van Amerika.
Robert Wyatt (1945)
1. Brian the Fox 5:31 (Robert Wyatt)
2. Raining in my Heart (instrumentaal) 2:43 (Felice Bryant)
CD: Cuckooland – uitgebracht 2003
Musician Robert Wyatt
Robert Wyatt, is een Brits drummer en zanger, een van de voor-mannen van de progressieve rock en Canterbury-scene vanaf het midden van de jaren zestig. Hij speelde in The Soft Machine speelde psychedelische muziek en ontwikkelde zich via progressieve rock naar een stijl die nog het dichts bij de free-jazz ligt. Dieptepunt in die eerste periode is zijn vertrek uit de Soft Machine, vanwege artistieke verschillen en vanwege zijn drank-misbruik, dat ook de oorzaak is van zijn noodlottige val, door een raam twee hoog, met gevolg dwarsleasie, de rest van zijn leven zit hij in een rolstoel. Heb je genoeg van voorspelbare popmuziek, en wil je eens echt wat anders horen, dan is deze muziek wel wat. Vreemde jazzy klanken. Uitstekend album ‘Chuckooland’ – voor de morning after na een avondje drankmisbruik.
The Black Heart Procession
1. The Waiter 4:55 (Pall Jenkins)
2. Beneath the Ground 3:14 (Pall Jenkins)
CD: Two – uitgebracht in 1999
In 1997 in San Diego in Californië ontstond The Black Heart Procession toen zanger gitarist Pall Jenkins zijn al vier jaar durende relatie in rook op zag gaan en hij vervolgens een methode zocht om zijn liefdesverdriet en zielenpijn een uitweg te geven. Met The Black Heart Procession bleek dit de juiste te zijn, want al zes albums lang weet de band met het gebroken hart als basisconcept, zonder overdreven opsmuk de juiste toon te raken. Het is de verklankte melancholie in de late avond met vooral herinneringen.
Bob Dylan (1941)
1. When Teardrops Fall 2:33 (Bob Dylan)
2. Disease of Conceit 3:44 (Bob Dylan)
LP: Oh Mercy – uitgebracht in 1989
Na een serie slechte albums, was Bob Dylan op het dieptepunt van zijn carriëre beland, Maar hij werkte nog steeds en probeerde een manier te vinden om weer de grootste singer-songwriter te worden. Hij begon aan een tour die bekend zou worden als de ‘Never Ending Tour’ met sinds 1988 gemiddeld ongeveer honderd shows per jaar. Hoewel hij zich op het podium altijd het prettigst leek te voelen, nam hij in 1989 ook ‘Oh Mercy’ op, het album dat door velen als zijn meest bewerkte studioalbum wordt beschouwd, maar wat wil je met producer Daniel Lanois, daar had hij na twee uurtje werken met hem het volste vertrouwen in. Het album voldeed aan mijn en zijn wensen.
Tom Waits (1950)
1. Gun Street Girl 4:34 (Tom Waits)
2. Tango Till They’re Sone 2:44 (Tom Waits)
LP: Rain Dogs – uitgebracht in 1980
Het album Rain Dogs van Tom Waits uit 1980 heeft een dreigend, broeierige moerassfeerje. Het roept bij mij een Zuid-Amerikaanse begrafenis en voodoo gevoel op. Zijn werk is vreemd en vooral beangstigend. Er zit een geniale gekte in die je ook bij Captain Beefheart, Dr. John en het vroegere Nick Cave werk terughoort.
Emmylou Harris (1947)
1. Darkest Hour is Just Before Dawn 3:18 (Ralph Sltanley)
2. Gold Watch and Chain 3:05 (Alvin Pleasant Carter)
LP: Roses in the Snow – uitgebracht 1980
De plaat ‘Roses in the Snow’ van Emmylou Harris ademt van begin tot eind een sfeer uit die doet verlangen naar de diepe binnenlanden van Kentucky en Tennessee, daar waar ooit de basis lag van de bluegrass. Zij vervult haar rol hier met dit genre met verve. Het resultaat is een eigentijdse plaat die het midden houdt tussen authentieke bluegrass en traditionele country met een vleugje americana.
Hans Theessink (1948)
1. M & O Blues 4:41 (Willie Jones)
2. Mercury Blues 3:03 (K.C. Douglas)
CD: Songs from the Southland – uitgebracht in 2003
Op het album ‘Songs from the Southland zijn twaalfde alweer speelt Hans Theessink met verbluffend gemak gitaar, zingt ontspannend en intens en steekt met gemak een groot aantal van zijn voorbeelden in zijn broekzak. Daar komt bij dat hij in de loop der jaren zo’n eigen stijl ontwikkeld dat hij ook traditionals volledig naar zijn hand zet.
My Morning Jacket
“Sooner” 3:37 (Jim James)
EP: Chocolate and Ice – uitgebracht 2002
Bijzonder geval, dit nummer van My Morning Jacket. Het is makkelijk het af te schrijven als onzin: zanger Jim James heeft de stem van Neil Young gestolen, is het country, rock of pop, of gewoon niets? Ik vind het een geweldige plaatje in ieder geval. Het is origineel.